Avelina Valladares 2

A pobre orfiña

[...]

Por eso o corazon se m'estremece
E cheo de mortal malencolia
Todo arredor de min feo aparece
Nada solas me dá nin alegria.

Cal brètema qu'envolve ó cotarelo
Ond'o sol facheaba ô amañecer
Asi, tamèn á min de loito un velo
Circundoume de supeto ô nacer.

En balde prá sparce-l-o pensamento
Corro á's'scoitar d'o campo os pajariños
Que, tolos rebuldando de contento
Cibicada carrejan pr'os filliños.

¡Dichosos eles qu'anqu'ali chilando,
D' a orfandá non comprende á amargura
E miran pra seus pais ledos cantando
Sin coidarse d'a miña desventura!

¡Ai! Quèn n'o peito seu non tuvo mágoas
Nin da vida n'o mar probou escollos,
Mal se decata d' as alleas báguas
¡Boite!!... Non sabe o qu'è tèlas n'os ollos.

¿À ond' irás en busca de consolo,
 Orfiña trist' orfiña, a ond'irás?...
Acá abaijo n'o hai, n'o ceo solo
 Entr'os anges de Dios o atoparás.

Rompé Señor ese tellado argente
Prond'o sol, sin cair belos camiña
Abrí as nubes e baijá esprendente
À tirar d'este mundo â pobre orfiña.

Avelina Valladares

(Avelina Valladares nasceu no dia 23 de Outubro de 1825. Morreu em 1902.)