O gato da tasca mariñeira
Aquí non hai silencio porque hai homes
 falan os homes falan
 aquí non pasa o vento esa fantasma
 os homes falan falan
 e fórmase outro vento outro rebumbio
 unha fantasma feita deste fume
 este fumar sen tino estas palabras
 e pasa un suave gato que é da casa.
 Beben viño coñac
 berran discuten contan chistes mascan
 un pouco de xamón tal vez chourizo
 o gato ulisca cheira mira agarda
 vai á cociña vense ao mostrador quixera
 un anaquiño de boa carne un chisco
 de tenrura algún queixo unha migaIla.
 Aquí non hai vagadas nin roncallos
 non se ven os cabezos nin as praias
 o taberneiro bole saúda cobra serve fala
 cambea mil pesetas chama á muIler á berros
 e contesta ao teléfono ás chamadas
 e os homes berran moito cheos de ira
 e rin e danse a man e nada pasa.
 O gato calandiño ergue as orellas
 tan maino tan suavísimo sen gana
 cruza por entre as pernas entre as botas
 altas botas de caucho contra as augas co seu rabo
 arriquichado e duro e tan en calma
 e aquí non hai silencio que hai vinte homes
 e están ben lonxe os mares que arrebatan.
 Se acaso o gato mira os ollos do borne
 guicha en suspenso escoita en paz agacha
 unha orelliña aguda e indiferente
 lambe teimudo e calmo unha das patas
 e se acaso durmiña e abre un olIo
 e ve que os homes beben fuman discuten moito non se cansan
 de ensaladilla callos mexilóns anchoas
 e viño e viño e viño tinto e branco en tantas tazas
 e esgarran cospen entran saen empuxan brindan cantan
 e a radio está acendida e óese música
 e o gato pasa indemne comprendendo ten costume son os homes
 non se espanta. 
"Profecía do Mar", Bernardino Graña
(Bernardino Graña nasceu no dia 27 de Setembro de 1932)
Sem comentários:
Enviar um comentário