Xervasio Paz Lestón

Invernía

Chove maino, sin acougo, neste inverno lagoeiro.
Fai xa mais de quince días. 

Cae a chuvia mainamente desde un ceo recuberto

de un mantelo color cinza. 

Amodiño cae a chuvia i hai tristura na paisaxe,

nestes xornos de invernia! 

Na fiestra do meu cuarto tendo os ollos vagaxeiros, 

a través das finas pingas, 

sobor soutos e toxeiras, pol-as fragas e pinales. 

Por cangostras e cañeiras, pol-as terras labrantias. 

Antre os velos da orvalleira vense as mardes sementadas 

do mol chan da Condomiña. 
I as Pedrosas i os Lamosos son lagoas melanconicas 

de ágoas tristes é chumbizas. 

No arremate de xaneiro verdexea xá o trigo. 

Pol-as terras farturentas baixo á chuvia miudiña, 

pero ó verde dos trigales 

non aleda meu esprito, saturado de invernia. 

No traveso da fiestra van os ollos esvarando, 

pol-o vario panorama da paisaxe campesiña 

no que un velo verde oscuro cobre soutos é toxeiras, 

hortas, agros e camiños, de invernal melancolía! 

Voian logo hastra Moraime, por enriba do Valnovo, 

onde ven ou adiviñan 

O recanto silandeiro das eternas insinanzas 

Pra os humanos ateigados de soberbias e cobizas!... 

Troco logo de fiestra. Na que da cara ó poñente, 

por sobre as casas veciñas, 

ollo as terras sosteñidas por valados é ribazos: 

Fontán, Rodo, Agra de Arriba...! 

Mais anque a paisaxe troca suas formas xeométricas 

está ausente do contorno toda mostra de alegría... 

Anda á xente pol-a casa sin solaz é desnortada, 

entre cansa é aburrida! 

Berra o gando lastimento farto xa de longo encerro, 

é tamén de comer palla na prisión das crabalizas. 

Chove maino, sin acougo, nestes días de orvalleira, 

dende o ceo á chuvia cae peneirada en finas pingas... 

Como pesan sobre o esprito no recanto das aldeas 

estas horas abafantes, estas horas de invernia!

Xervasio Paz Lestón

(Xervasio Paz Lestón nasceu no dia 23 de Outubro de 1898. Morreu em 1977.)