Augusto Casas

Orazón á fouce

Bendita sexas fouce
pol-o teu gume feridor,
pol-a tua comba de preñez,
pol-o teu brilo de suor.

Abogada e siñora
do porvir…
Lús d’estrela
que en cada peito mozo
alcendes unha arela.

Chave d’ouro das grañas e searas,
dos pazos, dos piornos…
¡Ouh, tí, que fas frolir
o corazón dos corvos.

Na colleita d’estrelas
voas ao ceo ledo,
i-escorrentas as bruxas
na tua arista de medo.

¡Fouce, saúde!
Oxe bico o teu ferro
con garimo e tenrura,
- rella trunfal
para faguer os sulcos da fartura.-
¡Saúde, nai e dona
da nosa xuventude!

Pol-o teu gume,
agardo un día de burgués
a brincar e surrir
pol-os campos en frol da tua fé.

¡Bendita, tí, a ben feita!...
Bendita, tí, na man dos mansos,
a brilar no ronsel,
das espigas maduras, pol-os campos.

¡Bendita, tí, a ben feita!...
Bendita, tí, na man das mozas
qu’en colleitas d’amor
afanan as auroras…

¡Bendita, tí, a ben feita!...
Bendita, ti, na man dos cegos
porque lles dás a lús
para segar con xeito.

¡Bendita, tí, a ben feita!...
Eres calor e lume
i-unha fonte de lús
deitas pol-o teu gume…

Eu soño agora en tí
qu’eres semente de saudades,
espello da paisaxe,
bico da humanidade!

Estrela mor do ceo,
peito do noso amor,
nai e siñora nosa,
brila e loita con nós.

"O Vento Segrel", Augusto Casas

(Augusto Casas nasceu no dia 25 de Setembro de 1906. Morreu em 1973.)