Valentín Lamas Carvajal 5

Agoiros

[...]
Non poiden pechar os ollos,
nantronte: pra min as horas
cal precesion de pantasmas
pasaron lentas e xordas;
Deitada estaba n-o leito
n-a antitude d' unha morta;
escasa d' aceite a lámpara
daba unha luz tan medosa,
que mais que luz, parecia
fosforescencia n-as sombras;
o vendabal retorcéndose
bruaba n-as corredoiras,
chovia como si as nubes
a inundar os agros foran,
y-os roucos chios d' o moucho
chegaban â miña alcoba
monótonos, estridentes,
fatidicos e con forza:
¡nunca tiven tanto medo
nin pavor de verme sola!

Arrepiada, tremando,
acocheime baixo as roupas
pra non escoitar os chios
d' o paxaro qu' onde pousa,
ou malaventuras venta
ou d' alguen a morte agoira.
[...]

"Saudades Gallegas", Valentín Lamas Carvajal

(Valentín Lamas Carvajal nasceu no dia 1 de Novembro de 1849. Morreu em 1906.)