Nicomedes Pastor Díaz 2

Á alborada

[...]
Mírame, sí, querida,
Cando d'o brando sono te levantes,
Mais fresca, e mais garrida
Qu'estas frores fragantes,
Qu'á espuma d' estas ondas resonantes.
 
¿E aínda non parecen
Eses olliños teus? ¿Dormes, rosiña?
¿Dormes, e resprandecen
Os campanarios altos d'a mariña?
¿Ainda non oíche
Aquela dulce vóz que m'aprendiche?
 
¿Déixasme qu'aquí solo
Ás áugas lles dirixa os meus acentos,
E non vés ó meu colo
Fartarme de contentos,
E amante aproveitar estes momentos?
 
Desd'aqui vexo os mares
Serenos, estenderse alá n-o ceo;
Oyo d'aquí os cantares
D' a píllara fugáz, d'o merlo feo;
Pero o teu seno lindo
Non o vexo, meu bén, qu'estás durmindo.
 
Xa se foi o luceiro;
Desperta d'esa cama; miña rosa;
Desperta, e ven primeiro
Abrir a venturosa
Ventana d'o teu carto: ven graciosa.
[...]

Nicomedes Pastor Díaz

(Nicomedes Pastor Díaz nasceu no dia 15 de Setembro de 1811. Morreu em 1863.)