segunda-feira, 11 de fevereiro de 2019

Manuel Lugrís Freire 5

O celta

Inda vaga de noite entre os chouzales
A soma do esforzado Lartovedo,
Que aló no altivo castro das Mariñas
Morreu loitando polos patrios eidos.
Inda na Fragachán, entre os carballos,
Cando nas noites enxordece o vento,
Escóitase potente, airado, forte
Himno de Liberta.

Cando era neno
A voz do celta Lartovedo ouvina,
E ela acendeu no fondo do meu peito
O santo amor da patria, que deu forma
Aos meus cativos e esmirrados versos.
- "Non sodes donos de esquencer - decía
Esta patria que Eibrón deixou en herdo,
E que Theut, no reparto deste mundo,
Este chan nos donou. Nada puxeron

Os homes nesta patria. Altos desinios
Son os que fan os pobos, e nos deron
Casta, lenguaxe, tradiciós, espíritu
Pra figurar na loita do progreso.
Os que esquencen a patria son traidores
Á lei da natureza, á voz do ceo.
É un sagrado deber para os meus fillos
Defender ata a morte os nosos eidos.
Por eles eu morrín, e o meu espíritu
O non deixálos recibeu por premio.
Un pobo que á outro imita é pobo morto;
Galicia pouco a pouco vai morrendo...
¡Fillos de Eibrón! ¡A defende-la terra
Contra o semita igualitario e fero!"

"As Mariñas de Sada", Manuel Lugrís Freire

(Manuel Lugrís Freire nasceu no dia 11 de Fevereiro de 1863. Morreu em 1940.)

Sem comentários:

Enviar um comentário