Aureliano Pereira 3

A miña sentenza

Cal a roxa mapola que 'n o prado
brotóu à primaveira,
y-o sutil aireciño prefumado
a move feiticeira;
pasóu por ante min. Fero e sereno
o sembrante mostróu, y-à sua mirada
trembóu meu corazón cal tremba o neno
á quen pilla n' o campo a troboada.
Cal imáxen qu' en pedra recortada
groria é d' o tempro e galardon d' o arte,
con andar pausadiño y-altiveza
marchou, cal frecha que pol-o aire parte,
sin virar a cabeza.
 
Eu quedeime mirando: xa dobrara
pol-a esquina d' a calle, y-eu ainda,
cal si diante d' a vista a contemprara,
inmobre, sospirando,
choroso o pensamento,
excramaba: ¿Hastra cando
durará meu tormento?
Y-unha voz 'n o meu peito resoando,
voz de min conocida,
respondéume ensiguida
con tono doce e brando:
Durará téu amor ó qu'a tua vida.

"Cousas d'a Aldea: Versos Gallegos", Aureliano Pereira 

(Aureliano Pereira nasceu no dia 22 de Janeiro de 1855. Morreu em 1906.)