María do Carme Krukenberg 6

A lúa vixiante
na oscuridade da miña realidade,
sen saber da brancura
ingrávida do ceo.
A lúa xa non ten misterio
de eternidade,
non é máis que unha estrela
vagaxeira
que dá luz á negrura da noite;
aletexando o corazón silandeiro
que bate no presentimento
de plenitude.
E incomprensible que a inocencia
xa non teña sentido de claridade.

"Alegoría do Ensoño Ferido", María do Carme Krukenberg

(María do Carme Krukenberg nasceu no dia 3 de Junho de 1926. Morreu em 2015.)

María do Carme Krukenberg 5

Novamente terei que procurar
a intuición que perdín,
na figura estremecida
do corazón.

A palabra cancelada no silencio
quedouse sen resposta
na nacente cegueira transitoria...
A palabra é un fío efímero
cando rompe o troquel da loita
onde descansan os coitelos do imposible.
[...]

"Alegoría do Ensoño Ferido", María do Carme Krukenberg

(María do Carme Krukenberg nasceu no dia 3 de Junho de 1926. Morreu em 2015.)

María do Carme Krukenberg 4

Da casa onde nacín

Da casa onde nacín case non teño recordos.
Lémbrome só da música dun gramófono
e posiblemente dun gato marrulleiro
que pasaba polas habitacións
como unha sombra de película.
Tamén un pintor estranxeiro
que debuxaba o meu pai
calado e ríxido na butaca Luís XV.

Eu soa, percorrendo as estancias
e os pasillos, na miña permanente
ensoñación das cousas.

Daquela casa o que teño inmutable
nos meus ollos, é o mar.
Calquer balcón daba ó mar.
O mar case entraba polo portal
e subía poas escaleiras.
Os barcos no medio da ría,
parados, soportaban a lonxanía.

E cando tiña seis anos
arrincáronme da mar
e das ondas luminosas do verán.
Xa nunca máis o tiven
ó pé do meu mirar.
Dende entón o cemento
invade o meu entorno
e cega o meu espírito de luz.
Foi naquela ou na outra casa,
non o sei, onde perdín o infinito.

"Lembranzas da Beleza Triste", María do Carme Krukenberg

(María do Carme Krukenberg nasceu no dia 3 de Junho de 1926. Morreu em 2015.)

María do Carme Krukenberg 3

É preciso sair a loitar,
tamén é preciso tratar de coller
a primeira estrela da noite
na oscuridade dos sentimentos
involucrados por unos ollos
que teñen mais craridade
que a luz que alumean os astros.

E matino, seriamente que é preciso
desfacer o medo
de cair na trampa do desexo,
ise desprestixiado nemigo
dos corpos espidos e dispostos
a atopar a vagalume perdida
mais aló do espacio sederal.

É necesario fuxir polas craras
profundidades do Oceano
nadando cara as illas
para nunca perder a chama da vida.

"Dous Poemas", María do Carme Krukenberg

(María do Carme Krukenberg nasceu no dia 3 de Junho de 1926. Morreu em 2015.)

María do Carme Krukenberg 2

Intentar inquedarse polo descoñecido
é deixar que esbaren os anoiteceres
o longo dun corpo adormecido.
A loita ten que ser permanente,
precisa de coraxe e inconsciencia,
porque nada arredor dos soños
ten que ser necesariamente certo.
Hai que sair cada mencer a roubar
unha estrela,
a desfacer as nubes e alixerar o vento
a romper en mil cachos o silencio pactado.
Hai que arriscar a delor na esperanza
que ameaza converterse: imaxe de abandono.
Ninguén ten xá futuro de naufraxio
mentres arrinques a vida do deserto perfecto.
E fermoso morrer cada xornada ergueita
medrando no regreso da posible saudade.

"Dous Poemas", María do Carme Krukenberg

(María do Carme Krukenberg nasceu no dia 3 de Junho de 1926. Morreu em 2015.)

María do Carme Krukenberg

Dóenme os ollos

Dóenme os ollos
de mirar
como rube cada noite
a pedra,
de mirar
como rube o pranto
ao faiado dos días.
Dóenme os labres
de esperar
o milagre dos beizos
esquecidos;
de coidar
a ledicia dos despoboados
que enxendraron a terra.
Dóeme o sorriso amargurado
dos que foron gastando os soños
e amortallando as horas
sin un salaio de noxo.
Dóeme a vida
como unha ferida acoitelada,
como un anoitecer desleigado,
coma un cadaleito
cheo de rosas murchas.

"A Sombra Ergueita", María do Carme Krukenberg

(María do Carme Krukenberg nasceu no dia 3 de Junho de 1926. Morreu em 2015.)