Nicomedes Pastor Díaz 3

Á alborada

[...]
Sál como sempre sales,
Mais diviña qu'á diosa de Citera
Salindo d'os cristales,
Máis galana qu'á leda primavera
Esparcindo rosales:
Venus pra min, amante,
Primavera, mañan, e fror fragante.

Xa te vexo salindo
Mirarme, e retirarte avergonzada,
¿E de quén vás fuxindo,
Tontiña, arrebatada?
¿D'o teu amor que canta n-a enramada?

Non fuxas, non, querida;
Ven aqui: baixa a escala sin temores:
Esa frente garrida
A miña man a cubrirá de frores;
Xa as teño aqui xuntiñas;
¡Qué venturosas son! ¡Qué bonitiñas!

Vén despeinada ainda
Darme o primeiro abrazo, darm'a vida.
¡Cánto és así máis linda!
Ven qu'a mañan frorida
Solo pr'os que se queren foi nacida.
[...]

Nicomedes Pastor Díaz

(Nicomedes Pastor Díaz nasceu no dia 15 de Setembro de 1811. Morreu em 1863.)