Se unha certa tenrura
trespasara estes versos
é na memoria tua.
Palabras non se atopan
pra decir o teu nome
sen que veña unha pomba
de soledá a aniñarse
no corazón, xa canso,
María, de chamarte.
Dónde estarán pousadas
as túas mans de liño
e aquela deloirada
lentura dos teus beizos
sobre a rosa do sono
na noite, cando menos?
As bágoas que verqueras
agora dan un froito
serodio de camelias,
e se orballa na horta
un recendo de tí,
marmansiño, nos molla,
inmensa flor de loito,
resurrección eterna
do pranto dos teus ollos.
"O Tempo Desancorado", Emilio Álvarez Blázquez
(Emilio Álvarez Blázquez nasceu no dia 16 de Abril de 1919. Morreu em 1988.)
Sem comentários:
Enviar um comentário