Noso Alexandre, Mártir
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
Taquicardia da historia d-unha imaxe
con pulsación esmorecida.
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
Que ancho o peito teu para os balazos,
con curazón equidinnensioado,
alcoube pol-a idea frolecido.
Qué regueiro de folgo pra unha fé
por un agosto tráxico xiado,
ao despontar un día a mañanciña!
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
Toda a xeografía da Galiza,
eiquí as aldeas, acolá as cibdades,
da minhota fronteira até Teixido,
da Curota ao Caurel,
alí cabía d-un costado a outro,
mapa do corazón comprometido,
augas, montanas, povos... que lavabas
cal loriga carnal do pensamento,
aquele da Galiza acriboada
ao cuspir os fusiles sobre tí.
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
Sete cruces na tampa como escudo,
sete cruces e o calix do Grial,
tatuaxe azul dos símbolos amados,
unha terra a ceibar de alleas poutas.
unha xente a curar da praga exódica,
unha patria a facer.
Sete, catorce... tiros na Caeira,
contra un pino dos hinos de Pondal,
contra un pino de froumas a cair,
contra un pino de ponlas a chorar!
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
E unha bandeira da Galiza a furto,
cadaleito a pechar,
pra o teu peito aquecer no máis alá!
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
Taquicardia da historia d-unha imaxe
con pulsación esmorecida.
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
Que ancho o peito teu para os balazos,
con curazón equidinnensioado,
alcoube pol-a idea frolecido.
Qué regueiro de folgo pra unha fé
por un agosto tráxico xiado,
ao despontar un día a mañanciña!
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
Toda a xeografía da Galiza,
eiquí as aldeas, acolá as cibdades,
da minhota fronteira até Teixido,
da Curota ao Caurel,
alí cabía d-un costado a outro,
mapa do corazón comprometido,
augas, montanas, povos... que lavabas
cal loriga carnal do pensamento,
aquele da Galiza acriboada
ao cuspir os fusiles sobre tí.
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
Sete cruces na tampa como escudo,
sete cruces e o calix do Grial,
tatuaxe azul dos símbolos amados,
unha terra a ceibar de alleas poutas.
unha xente a curar da praga exódica,
unha patria a facer.
Sete, catorce... tiros na Caeira,
contra un pino dos hinos de Pondal,
contra un pino de froumas a cair,
contra un pino de ponlas a chorar!
Trinta e seis, trinta e seis, trinta e seis...
E unha bandeira da Galiza a furto,
cadaleito a pechar,
pra o teu peito aquecer no máis alá!
"Cen Chaves de Sombra", Valentín Paz-Andrade
(Valentín Paz-Andrade nasceu no dia 23 de Abril de 1898. Morreu em 1987.)
Sem comentários:
Enviar um comentário