sexta-feira, 16 de novembro de 2018
Tempo e resultado
Na sacramental ronda pelos vários campos, o pivô da emissão pergunta ao relatador "Tempo e resultado". O relatador informa, conciso e preciso: - O tempo está bom e o resultado mantém-se.
José Saramago 6
Criação
Deus não existe ainda, nem sei quando
Sequer o esboço, a cor se afirmará
No desenho confuso da passagem
De gerações inúmeras nesta esfera.
Nenhum gesto se perde, nenhum traço,
Que o sentido da vida é este só:
Fazer da Terra um Deus que nos mereça,
E dar ao Universo o Deus que espera.
"Os Poemas Possíveis", José Saramago
(José Saramago nasceu no dia 16 de Novembro de 1922. Morreu em 2010.)
Deus não existe ainda, nem sei quando
Sequer o esboço, a cor se afirmará
No desenho confuso da passagem
De gerações inúmeras nesta esfera.
Nenhum gesto se perde, nenhum traço,
Que o sentido da vida é este só:
Fazer da Terra um Deus que nos mereça,
E dar ao Universo o Deus que espera.
"Os Poemas Possíveis", José Saramago
(José Saramago nasceu no dia 16 de Novembro de 1922. Morreu em 2010.)
Manuel García Barros 3
Eu vin unha ves a Curros
[...]
Por aquiles días de marzal do ano 1908 atopábame eu na cárcele do partido xudicial a que pertencía, incomunicado iban a facer tres días. Fixéranme direutor dun preódico semanal "agrícola e anticaciquil", si ben isto de "anticaciquil" creíao eu na miña inesperenza da vida e do mundo, polo demais, niste caso non pasaba dun "quitádevos vós que nos queremos poñer nós". Pro eu tomárao polo serio e zorregaba do lindo. O caso foi que no preódico aparecera unha alusión a un tal "beato José de Pontematea", home felis, cuios restos mortaes poderían ir a parar a un altar donde fosen venerados, pro de ningún xeito ó Panteón de homes ilustres". E resultou que o Xués que facía pouco chegara á vila chamábase José e viñera de Ponteareas. E metéraselle na moleira, si é que algunha tiña, que aquil "beato José" era il esautamente. E por desacato e non sei que máis metérame alí sen darse présa pra soltarme.
[...]
"Dos Meus Recordos", Manuel García Barros
(Manuel García Barros nasceu no dia 16 de Novembro de 1876. Morreu em 1972.)
[...]
Por aquiles días de marzal do ano 1908 atopábame eu na cárcele do partido xudicial a que pertencía, incomunicado iban a facer tres días. Fixéranme direutor dun preódico semanal "agrícola e anticaciquil", si ben isto de "anticaciquil" creíao eu na miña inesperenza da vida e do mundo, polo demais, niste caso non pasaba dun "quitádevos vós que nos queremos poñer nós". Pro eu tomárao polo serio e zorregaba do lindo. O caso foi que no preódico aparecera unha alusión a un tal "beato José de Pontematea", home felis, cuios restos mortaes poderían ir a parar a un altar donde fosen venerados, pro de ningún xeito ó Panteón de homes ilustres". E resultou que o Xués que facía pouco chegara á vila chamábase José e viñera de Ponteareas. E metéraselle na moleira, si é que algunha tiña, que aquil "beato José" era il esautamente. E por desacato e non sei que máis metérame alí sen darse présa pra soltarme.
[...]
"Dos Meus Recordos", Manuel García Barros
(Manuel García Barros nasceu no dia 16 de Novembro de 1876. Morreu em 1972.)
Antón Santamarina Delgado 2
Tal e como cadraba a unha verdadeira "miss", e a un pai digno proxenitor, volveran-se señoritos e non habia no povo apelido nen nome que ao pai lle encartar.
O concento do tio Constante durou menos do que dura un lampo.
El aprendera aló por terras americanas que non podia estar agrilloado á tradicion se queria medrar economicamente. Os leiros dispersos que lle deixaran os seus vellos non se coalizaban co seu teimoso anseo de ter unha granxa. Vendeu-nos. Axuntou todos os pesos e deu comezo ao seu ensoño.
Pero habia uns dias que estaba a notar a falla dalgun que outro pitiño. Todos estaban perfeitamente cobixados no poleiro do fondo do terreno. Era imposíbel que puderen sair sós de dentro do coberto que el coidaba de deixar sempre ben pechado.
O concento do tio Constante durou menos do que dura un lampo.
El aprendera aló por terras americanas que non podia estar agrilloado á tradicion se queria medrar economicamente. Os leiros dispersos que lle deixaran os seus vellos non se coalizaban co seu teimoso anseo de ter unha granxa. Vendeu-nos. Axuntou todos os pesos e deu comezo ao seu ensoño.
Pero habia uns dias que estaba a notar a falla dalgun que outro pitiño. Todos estaban perfeitamente cobixados no poleiro do fondo do terreno. Era imposíbel que puderen sair sós de dentro do coberto que el coidaba de deixar sempre ben pechado.
"O Gatiño da "Miss" e Outros Contos", Antón Santamarina Delgado
(Antón Santamarina Delgado nasceu no dia 16 de Novembro de 1928)
Subscrever:
Mensagens (Atom)