Eu vin unha ves a Curros
Foi alá polo ano 1904. Chegara a Santiago pola noitiña pra algo que tiña que facer ó outro día de mañán. Atopábame cansado. Fora a pé, que daquela era o meio de locomoción máis corrente pra ir dende a miña aldea á cibdade do Apóstole. Á beira de catro leguas. Instalado na pousada dispoñíame a ollear uns libros que levara cando vin á man un preódico de alí, de Santiago. Apartei os libros e púxenme a miralo. Por il entereime de que estaba Curros en Santiago e que ás pirmeiras horas da mañán seguinte saía na "carrilana" prá Cruña.
Xa non pensei noutra cousa. Eu tiña que ver a Curros. Boteime ás rúas a recoller impresións, pro non atopei con quen falar e volvinme á pousada.
Eu conocía a Curros por haber ouído falar moito dil, e ademais conocía algunhas composicións súas que me foran chegando ás mans en algunha folla de preódico. "O gueiteiro de Penalta" aprendérao de mamoria inda sendo rapás. E sentía por il, por Curros, unha fonda ademiración.
Erguinme cediño e funme cara á Fonte de San Antonio, de onde arrincaba a "carrilana". Contaba con que chegaría por alí moita xente antre a cal atoparía quen me dixera cal era Curros. Cheguei e alí estaba a "carrilana".
[...]
Foi alá polo ano 1904. Chegara a Santiago pola noitiña pra algo que tiña que facer ó outro día de mañán. Atopábame cansado. Fora a pé, que daquela era o meio de locomoción máis corrente pra ir dende a miña aldea á cibdade do Apóstole. Á beira de catro leguas. Instalado na pousada dispoñíame a ollear uns libros que levara cando vin á man un preódico de alí, de Santiago. Apartei os libros e púxenme a miralo. Por il entereime de que estaba Curros en Santiago e que ás pirmeiras horas da mañán seguinte saía na "carrilana" prá Cruña.
Xa non pensei noutra cousa. Eu tiña que ver a Curros. Boteime ás rúas a recoller impresións, pro non atopei con quen falar e volvinme á pousada.
Eu conocía a Curros por haber ouído falar moito dil, e ademais conocía algunhas composicións súas que me foran chegando ás mans en algunha folla de preódico. "O gueiteiro de Penalta" aprendérao de mamoria inda sendo rapás. E sentía por il, por Curros, unha fonda ademiración.
Erguinme cediño e funme cara á Fonte de San Antonio, de onde arrincaba a "carrilana". Contaba con que chegaría por alí moita xente antre a cal atoparía quen me dixera cal era Curros. Cheguei e alí estaba a "carrilana".
[...]
"Dos Meus Recordos", Manuel García Barros
(Manuel García Barros, aliás Ken Keirades, nasceu no dia 16 de Novembro de 1876. Morreu em 1972.)
Sem comentários:
Enviar um comentário